MOOI OPGEPIKT
Één van de IC verpleegkundige van het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar die bekend was met onze “Bezorg de Zorg” actie schreef een mooie brief naar de redactie van het Noordhollands Dagblad. En hoe leuk, we staan nu in de krant met dank aan journaliste Leonie Groen van Mediahuis Nederland en fotograaf Jan Jong van JJFoto.
In dit land wordt goed voor je gezorgd, ik wil iets terug doen’. Michael Chapman zit door corona haast aan de grond maar toch zet hij zijn dure verhuurauto’s in voor het gratis vervoer van IC-verpleegkundigen.
Het water staat Michael Chapman (48) uit Heerhugowaard aan de lippen: hij kreeg corona en z’n verhuurtesla’s staan in de P-stand. Toch is hij dankbaar. Hij woont tenslotte in een land waar hij niet aan z’n lot wordt overgelaten. Om iets terug te doen, vervoert hij verpleegkundigen van de Noordwest Ziekenhuisgroep, locatie Alkmaar, van en naar werk.
Den Helder. Zes uur in de ochtend. Michael (48) stuurt een van z’n twee witte Tesla’s de straat in waar de verpleegkundige woont die naar haar werk in Alkmaar moet. Hij komt haar halen. Ze heeft wel een rijbewijs maar haar karretje is zo ongeveer rijp voor de sloop. En de N9? Die vindt ze gevaarlijk, zeker in het donker, als het regent en zij net drie aaneengesloten nachtdiensten achter de rug heeft.
„Ik heb iets met verpleegkundigen”, verklaart Michael. „Mijn moeder en ik hebben allebei kanker gehad. Ik lang geleden. Met mijn moeder liep ik vorig jaar in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis. Daar ging een IC-verpleegkundige haar voeten masseren. Dat vind ik getuigen van een niet te overtreffen toewijding.”
Stress
Michael wilde een bijdrage leveren en bood zijn diensten aan bij Team Vrijwillig dat afgelopen zaterdag de duizendste rit had gemaakt met een IC-verpleegkundige. „Ze rijden met twee busjes.” Planners Aad van der Windt en Ellen Pals zetten hem op de rit naar Den Helder. „Ik geloof dat ze zorgen dat elke verpleegkundige een keer met de Tesla mee kan.” Michael haalt het zorgpersoneel ook wel uit Hippolytushoef. Of uit Anna Paulowna. „Je zult na een nachtdienst maar met het OV naar huis moeten. Niet te doen.” De stroom krijgt hij gratis, zegt hij, van Tesla.
In het licht van de koplampen ziet hij een jochie de gordijnen opzij schuiven: ’Mama er staat een Tesla voor de deur’. ’Mama’ komt naar buiten. Michael heeft groot respect voor de vrouw: ’Bedankt voor alles wat je doet’. Het applaus voor zorgmedewerkers aan het begin van de coronatijd is tot Michaels spijt verstomd. „Het lijkt wel of we minder empathisch worden naarmate corona langer duurt en de stress toeneemt.”
Hij zet zijn medische mondneusmasker KN95 op. „Dan hoeft zij die even niet te dragen.” De vleugeldeuren van de Tesla (Model X) gaan omhoog. Deze SUV kan Michael zich privé niet veroorloven, het is dan ook z’n bedrijfsauto, net als de tweede wagen die hij normaliter verhuurt aan bruidsparen en voor begrafenissen onder de bedrijfsnamen Trouwtesla en Rouwtesla. Maar niemand trouwt meer en volgauto’s gaan sowieso niet lekker meer. Michaels partner, Linda Brinkman (39) maakt ook af en toe een ritje met IC-verpleegkundigen.
Kraakhelder
Het zoontje van de verpleegkundige bonkt op het raam. Het kereltje glundert. Zwaait. Zij werpt hem een handkus toe. Dan glijdt de auto weg. Zij laat zich zakken in de voorverwarmde captains chair van zacht, wit vegan leer.
De wagen is kraakhelder. Na iedere rit stoomt Michael hem uit. Alles wordt gepoetst en gedesinfecteerd. „Pak gerust een watertje”, wijst hij op de flesjes in de ronde uitsparingen in de brede armleuning in het midden van de achterbank. „Er is ook chocola, onder de armleuning.” De polycarbonaat scheidingswand tussen de voorstoelen en de achterbank, maakt het praten met elkaar niet onmogelijk.
Eenmaal op de N9 kan hij zich gewoon even naar haar omdraaien. Handen van het stuur. De auto rijdt wel. „Hij ziet sneller iets dan ik”, merkt Michael op. „Laatst naderde van ver een tegenligger met zijn wielen op de middenstreep. Ik had nog niks vreemds gezien maar mijn wagen greep in.”
Als evenementenorganisator, wat Michael ook is, is hij gewend om het mensen naar de zin te maken. „Ik wil graag iets moois doen voor mensen.” Moet hij haar stoel in de slaapstand zetten? Of wil ze een praatje maken? „Ik werk voornamelijk nog met covid-19-patiënten en spring vaak bij in het ziekenhuis in Alkmaar”, vertelt zij. Al pratende kruipen de waardes op van de CO2-meter vlak boven haar. Van 500 naar 600 en al gauw naar het -te hoge- getal van 1400.
Bang
Dit is voor Michael het sein om via het megagrote touchscreen op zijn dashboard meer frisse lucht in de wagen binnen te laten komen. „Nu zie je hoe snel de lucht minder wordt als je zit te praten in een kleine ruimte.”
Aan het einde van haar dienst, als hij de Helderse verpleegkundige weer oppikt bij het ziekenhuis, peilt hij of ze zin heeft in praten. „Sommigen zijn zo moe dat ze liever wegzakken op de achterbank. Anderen zitten nog vol adrenaline.” Alle verhalen maken indruk op de chauffeur; patiënten die geïsoleerd worden van hun partner, de ongekende verslechteringen soms, meerdere sterfgevallen tijdens een dienst, omvallende collega’s en het publiek dat de gevolgen van de ziekte en het mentale lijden bagatelliseert. ,,De een brengt het met een vleugje humor, bij de ander proef ik een bittere ondertoon.”
Michael ontdekte dat veel van de IC-verpleegkundigen die hij vervoert, in een andere omgeving werken dan ze gewend zijn, zoals die nuchtere West-Friese die zichzelf vrijwillig had aangemeld.
Laatst had hij te doen met een jonge verpleegkundige die hij uit Hoorn moest ophalen en naar Alkmaar moest brengen. Normaliter werkt ze in Den Helder. „Ze wilde niet. Ze was bang.”
Hij snapt dat wel, want ook jonge mensen kunnen behoorlijk ziek worden. Zoals de 25-jarige IC-verpleegkundige van het OLVG, Emma Kraakman-Haas uit Zuidoostbeemster die, vlak voordat zij getroffen werd door corona, in binnen- en buitenland bekend werd met haar oproep ’blijf thuis’.
„Ik heb mijn tesla beschikbaar gesteld aan haar maar ze heeft haar trouwerij moeten uitstellen. Ze is nog steeds niet de oude, geloof ik.” Hijzelf ook niet. „Ik heb helemaal aan het begin corona gekregen. Vroeger ging ik als laatste naar bed, nu lig ik er soms al om acht uur in.”
Wringen
Op de achterbank appt de Helderse verpleegkundige filmpjes van de rit naar haar zoontje. De ritjes geven Michael een goed gevoel. Hij heeft het nu zo druk dat hij, na een oproep in de whatsapp-groep van de Tesla-community, versterking heeft gekregen van Mathé Grippeling uit Hoorn -een ict’er die voor de politie werkt- en de Helderse defensiemedewerker Henk Blom.
Het gaat een beetje wringen bij de Heerhugowaarder. „Wat heb ik nou gedaan in mijn leven? Een beetje filmpjes maken en zakelijke evenementen organiseren. Ik denk weleens bij mezelf dat het tijd wordt dat we wat minder commercieel worden. We hebben minder welvaart nodig, wat meer welzijn.”
Mooi verhaal Michael. Respect man. Top dat je dit doet❤️